]فى بدايه موضوعى هذا انا بقول ان انا انسان عادى جدا بزعل من اى نقد يوجه لى مع انى فى احيان كتير بكون مقتنع ان انا غلطان وساعات كتير الواحد بيكون غلطان بس مبيرضاش يعترف بغلطه


كمثال احيانا يكون منافسه بين 2 من صحابى ويستشهدوا بيا وانا ارجح طرف على الاخر الطرف الخصران مش مقتنع ان رايه غلط مع انه مقتنع ومتاكد انه غلطان فليه لو احنا غلطانيين منعترفش بخطانا وبجد الواحد من الاصل لو مش متاكد من المعلومه يقول بصراحه مش متاكد مش عيب يعنى العيب انك تكون عارف انك غلط وتجادل

فبجد لو الناس عرفت انك بتعترف لابغلطك اذا غلطت هيكون كل الناس انك اى قرار بتتخذه هيكون قرار سليم لان الناس عرفت انك صادق ولو كنت غلطان كنت اعترفت بغلطك

لكن لو الناس عرفت انك بتتمسك برايك حتى لو غلطان محدش هياخد برايك

ياريت اعرف رايكم فى الحوار ده ووجهه نظرى صح ولا غلط

اولا: موضوع هايل بجد يا محمد كالعادة طبعا
ثانيا انا ولحدة لما بغلط بعترف بغلطى يمكن مش دايما
بس لما بقعد مع نفسى وافكر بعاترف بعد كده بغلطتى
بس طبعا مش ا
ام اى حد
لان فى ناس بنتقد لمجرد ان هى عايزة تحسسك بنقص فى نفسك وخلاص
ودول انا مبهتمش برأيهم اصلا
ثانكس

عن نفسى بتقبل النقد من اى حد مفيش مشكله بس النقد اللى هيفدنى اكيد
وطبعا مش هقولك ان انا بعمل بكلام الناس اللى بيتقال ليا مع انه اغلبه بيبأة صح
بس غالبا اللى عايز يقنعنى بحاجة ممكن ياخد معايا وقت شوية وممكن يزهق
مش علشان بعمل اللى فى دماغى
ولاكن مش اى حد يقنعنى بكلامة

شكرا على مروركم

العفو يا ابو المعاطى ووحشنى يا مان والله

وانت والله ياحوده